Mijn verhaal
First things first
Ik ben begonnen als kapster en visagiste. Ook heb ik de opleiding schoonheidspecialiste afgerond. Dat vond ik op dat moment echter te veel lange termijn werk en ik genoot meer van het instant effect van een goed kapsel en een mooie make-up. Pietje precies als ik ben kwam ik helaas vaak in de knoop met de tijd. Hierdoor verloor ik het plezier van werken in een salon.
Heel veel baantjes, een hbo-opleiding en diverse ervaringen rijker kwam ik terecht in de zorg als gastvrouw bij ouderen met dementie. Ik voorzag ze van eten en drinken en deed leuke activiteiten met ze. Heerlijk werk!
Al die jaren heb ik me on the side met voeding en gezondheid bezig gehouden en met wat ik inmiddels allemaal wist vond ik het steeds moeilijker om mijn werk te doen. In mijn opinie hoefde een groot deel van de bewoners er niet zo erg aan toe te zijn. I know, een grote uitspraak, maar ik geloof dat echt. Daarom vond ik het heel moeilijk ze het eten en drinken te blijven voorschotelen waarvan ik dacht dat ze er alleen maar zieker van werden.
En toen..
Toen werd ik voor de eerste keer moeder. Het plezier in mijn werk was tot een waar dieptepunt gedaald en daarop besloten we dat ik zou stoppen en thuis zou blijven voor ons zoontje.
Wat een geweldig mannetje was dat, altijd vrolijk, nooit ziek en dronk supergoed bij mij. Hij sliep alleen bijna niet. Althans, niet in zijn bedje. Overdag alleen maar hazeslaapjes op mij of in de draagzak en ’s nachts alleen op een van ons. Ik kwam nergens aan toe en had een mega slaapgebrek. Ondertussen vond ik wel dat ik alles perfect moest doen en hield me iets teveel vast aan het natuurlijk ouderschap.
Toen was ik zwanger van de tweede. De oudste sliep van de een op de andere dag goed toen hij met 2,5 in een groot bed ging slapen, halleluja! Maar tegen die tijd was ik al zo ver zwanger dat slapen toch niet meer goed ging. Vervolgens een newborn erbij, weer borstvoeding, nog meer zorg, werk en verantwoordelijkheid en nog meer (voor zover dat nog kon) slaapgebrek erbovenop.
Fast forward
Achteraf gezien ben ik mezelf compleet verloren in het moederschap.
Ik liep op mijn tandvlees en was op. Ik had eigenlijk een burn-out, maar niet het werk waarvoor ik met een brief van de dokter kon uitchecken.
Ik deed weinig voor mezelf en had al vaak genoeg geroepen tijdens een van mijn instort-sessies dat ik nog wel leefde, maar dat IK niet meer bestond.
Ja, zo dramatisch 😉 maar zo voelde ik me op dat moment echt.
Er moest iets veranderen.
Beter gezegd, IK moest veranderen.
Dankzij Instagram had ik Transformational Cupping ontdekt en ik besloot met borstvoeding te gaan stoppen zogauw de jongste één werd en dan kon ik een behandeling ondergaan.
Ik ben in die tijd echter een beetje geobsedeerd geraakt door het cuppen en miste daarnaast al lang de leuke dingen van het kappersvak en de schoonheid. Dus ik besloot heel impulsief dat ik gewoon de opleiding zou gaan doen en dan een eigen salon zou starten. Dan zou ik gaan cuppen, knippen, make-uppen, epileren en het verven van de wimpers en wenkbrauwen gaan aanbieden. Lekker alleen wat ik zelf leuk vond!
En om het even simpel te houden, dat heb ik gedaan.
Tijdens de Transformational Cupping opleiding bleek voeding en detoxen ook onderdeel van de leerstof en daarmee was voor mij het cirkeltje rond.
Ik kreeg een idee voor een heel traject en ben dat zelf gaan doorlopen. En dat was het beste wat ik ooit kon doen, het heeft me echt terug gehaald. Maak je geen illusie, ik ontplof nog steeds regelmatig en ervaar nog genoeg stress. Maar ik ben weer mezelf i.p.v. alleen moeder, maak tijd voor mezelf, kan beter omgaan met alle hectiek en ik zit lekker in mijn vel.
En daarom doe ik wat ik doe. Ik gun het jou ook om weer lekker in je vel te zitten en ik wil niks liever dan je daarbij helpen met de behandelingen die ik aanbied.
Liefs,
Christel